Zorgenkind van ons sociaal zekerheidsstelsel is de Wajong, de uitkering voor arbeidsongeschikte jongeren. Waren we daar maar nooit aan begonnen. De teller staat op 240.000 uitkeringen. Jaarlijks komen er zo’n 17.000 bij en het eind is niet in zicht. Dat is 1 op de 12 jongeren. Hoewel: jongeren?

In een vorig leven heb ik me als patiënt flink druk gemaakt over de ontslagbrief van de specialist aan de huisarts. Waarom kan ik die niet gewoon toegezonden krijgen?